Brokat

Ozdoby, ozdoby

fiolety i róże

pakuję, układam

w tetrisa zabawa.

Brokat mi z czoła

sypie się w mozole

O ja cię... kręcę

mienią mi się ręce.

Wciąż sięgam do miejsc

pośród snów przestrzeni,

gdzie ozdobny brokat

świeżą krwią się mieni.

Kiedy jednak z bliska

na ozdoby patrzę,

widzę krew żywiczą,

którą brokat płacze.

Kraków, 31 XII 2016

Święta, święta!

Bolą mnie dłonie igliwiem pokłute,

gdyż dziś na pokutę

nosiłem świerków kłującą kupę.

Gdybym rękawic (grubych i twardych) używał od rana

z rąk moich biednych nie byłaby rana.

Na uda czerwone (świerków ofiary) nic nie poradzę

chyba, że jakieś fundusze zgromadzę

i w grubszych spodniach igłom zaradzę.

O losie smutny jutro iglaki

znowu mi tłumnie

dadzą się we znaki.

Kraków, 25 XI 2016

Blizny

BLIZNY

Kiedy staję przed nocą

wsłuchując się w jej ciszę

dostrzegam to co skrywał

bolesny hałas dnia.

Widzę resztki gwiazd,

kontury starych drzew.

Topoli szum.

Lipy płacz.

Ścieżek blizny w trawnika źdźbłach.

Spostrzegam również siebie

wpatrzonego w świat,

gdzie w odwiecznym odwrocie

natura ciągle trwa

i z mej miłości do niej

zza zamkniętych oczu dna

tworzę lepszy świat.

Wyróżnienie w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Hugona Kołłątaja
Tekst opublikowany w tomiku pokonkursowym

Kraków 2015

27 STYCZNIA

27 STYCZNIA

Zagazowany rocznicą

zgasiłem milczące piece,

a tory obrosłe trawą

gładziłem głosami wielu.

Nie wiem jak człowiek znów zdołał

śmiać się, gdy widział jak wrzuca

ciało, co nie jest opałem,

ciało, co było człowiekiem.

Nie wiem czy to już koniec

ani tym bardziej początek

drogi opamiętania

w morderczym kręgu pamięci.

Kraków, 27 I 2015

Opublikowane w Almanachu XLIV na Krakowską Noc Poetów

Julian

Nasza biała strzałka,

trójkąt na plecach,

jedzie na hulajnodze

kreśli linie z kałuż.

Nasza strzałka czasu

w kapturze dzieciństwa

odważnie, acz z przestrachem

odpycha się nogą.

9 V 2016, Kraków

ZMYSŁ

Ależ mgła i deszcz,

i ścięty las

krzyczą wraz,

rozdzierając jaźń.

I granicy czas,

z drugiej strony zew,

woła nas

chęciom naszym wbrew.

Jeśli dotknąłbym pędów

proroczą myślą nabrzmiałych

byłbym kwiatem

przyszłością skąpanym.

Katowice 1 IV 2016

Gerbery

Jeszcze żyjemy,

czekamy na Ciebie.

I choć płatki nasze

straciły nieco z czerwieni

to wciąż miłość

w naszych tkankach się mieni.

21 II 2016, Kraków