Blizny

BLIZNY

Kiedy staję przed nocą

wsłuchując się w jej ciszę

dostrzegam to co skrywał

bolesny hałas dnia.

Widzę resztki gwiazd,

kontury starych drzew.

Topoli szum.

Lipy płacz.

Ścieżek blizny w trawnika źdźbłach.

Spostrzegam również siebie

wpatrzonego w świat,

gdzie w odwiecznym odwrocie

natura ciągle trwa

i z mej miłości do niej

zza zamkniętych oczu dna

tworzę lepszy świat.

Wyróżnienie w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Hugona Kołłątaja
Tekst opublikowany w tomiku pokonkursowym

Kraków 2015

27 STYCZNIA

27 STYCZNIA

Zagazowany rocznicą

zgasiłem milczące piece,

a tory obrosłe trawą

gładziłem głosami wielu.

Nie wiem jak człowiek znów zdołał

śmiać się, gdy widział jak wrzuca

ciało, co nie jest opałem,

ciało, co było człowiekiem.

Nie wiem czy to już koniec

ani tym bardziej początek

drogi opamiętania

w morderczym kręgu pamięci.

Kraków, 27 I 2015

Opublikowane w Almanachu XLIV na Krakowską Noc Poetów