Rycerz

Dokąd mkniesz rycerzu bez zbroi

w przedłużeniu swej stłamszonej woli.

Na cóż Ci wierzchowca siodło,

gdy w twym sercu płonie godło.

Cóż z oręża ci ostrości,

kiedy liczą twoje kości.

Zajrzyj z pustki oczodołów

na żywota marny połów.

Rzeczy niczym są dla tego

kto swym duchem dopiął swego.

Życie w dobra aureoli

z zła okowów cię wyzwoli

Z prawdą żyję,

z nią też zgniję.

Kraków, 28.V.2013

Warkocze

Jak tu się droczyć,
gdy w szczere oczy
radość wkroczy.

Jak tu się sprzeczać,
gdy z słów strumieni
przyjaźń się mieni.

Jak tu się kłócić,
gdy z myśli warkoczy
miłość wyskoczy.

Kraków, Ogród Łobzów, 22.V.2013

Łono Matki

Mijam zieleń w drodze do czasów

z głębokości dzieciństwa.

W przestrzeni, dojrzałej do nowego kroku.

Lasy wołają mnie swoim igliwiem,

listowiem ciemnym, jasnozielonym.

Armią pni gotowych zająć

ich prawowity obszar.

Jadę, zamknięty w metalowym powozie.

Niepewny jutra, lecz pewny siebie.

Ostatecznie wrócę na łono Matki.

W ziemię Ziemi.

Zakwitnę najpiękniejszym kwiatem.

Wyrosnę najpotężniejszym drzewem.

Odlecę w skrzydłach,

w powietrza drobinach.

W futrze ciepłym pcheł pełnym.

A może spłonę dla ludzkość

w Holokauście nieodnawialnej Ziemi.

Autostrada A4 Kraków – Jaworzno, 14.V.2013

Strach

Strach, przed tym co jest

lub też czego nie ma

drzemie w nas.

Posiadacie w sobie moc,

zduszenia go w zarodku!

Każdy z nas ma odwagę,

stawienia czoła

najtrudniejszym przeciwnościom losu!

Z dedykacji dla siostrzeńców, Kraków, 13 V 2013

Szabla

Nad łóżkiem wisi szabla,

napis z historii zmagań:

Bóg – Honor – Ojczyzna

Widzę to jednak inaczej,

oręż ten jako symbol śmierci

zadanej w jakimś imieniu,

krzyczy do mnie:

Ból – Horror – Spalenizna

Jedynie słuszny

w obronie własnej wolności,

choć też niestety

nadużywany.

Kraków, 3.V.2013

Brak

Płynę przez życie z oceanu myśli.
Myślę przez życie w morzu wspomnień.

W obrazach zamknięty czas
pod powiekami barw.
W bezkresnej czerni dnia
z jasności nocy mgła
zakrywa wszystko nam.

I tak od wieków już to trwa.
Gdzie ty? Gdzie ja?
Tam wiatr subtelny cicho łka.
Bo ty, bo ja.
Nasz w świecie ciągły brak.

Zaistnieć?
Nie istnieć?
Być, czy tylko trwać?

Zacznijcie myśleć,
już działać czas.

Kraków, 3 V.2013
 

Czasowość naszej obecności

Jak ująć czas w kilku wersach?

Niemożność jego objęcia.

Ujarzmić mijanie się istnień.

Ich ciągły odpływ,

w nieustającym przypływie.

Nieprzemijalność zanurzoną w myśli czarze.

Wspomnień niezapomnień obecności.

Kraków, 2.V.2013