Oaza

Znalazłem oazę,

miejsce gdzie dochodzi zgiełk,

ale jest też cisza,

cisza natury budzącej się do życia

jak i ja, po zimie mego życia.

Drzewa majestatycznie spoglądają na mnie.

Z pokorą patrzę na nie.

Wszystko tętni życiem.

Ptasie przekomarzanie.

Ptasie umiłowanie.

Robactwa żywot

niewidoczny dla nas prawie.

Zapewne równie ciężki jak i nasz.

I tylko te maszyny w tle

burzą tę piękną aurę,

którą chłonę.

Niszczą ją swym hałasem.

Tymczasem, nić pajęcza
między liśćmi juki

błyszczy w oczekiwaniu na ofiarę.

Życia dla życia.

Kraków, 18.IV.2013