Czas

Czas.

Ciągłość przemijania, trwania,

znikające sekundy w jeziorze czasu,

zatapiane,

z każdym dniem ryją swoją drogę

na naszych twarzach, rękach, ciele.

Przynoszą zmiany,

odnawiają moc,

dają siłę.

On Czas, ulotny, nieuchwytny

w ciągłym pośpiechu za niedokonanym,

za wciąż kolejnym dniem...

Szum fal, przypływ i odpływ,

kropla za kroplą drąży

w twardej skale jaskinie, groty.

Każda myśl, każda wymiana

myśli, gestów i spojrzeń

tworzy pieczarę wspólnego poznania.

Czy czas jest łagodniejszy dla młodych?

Czy to powolne oddawanie się nicości

nie może być ciągłym poznawaniem siebie i innych,

a nade wszystko świata, który nas otacza?

Czas nie ma znaczenia,

„czas winniśmy tylko zaakceptować”.

To, jak się czujemy

zależy od tego co w sercu.

Nie warto gorzknieć.

Może i mamy jedno życie, a może jest ich wiele.

Lepiej żyć tym życiem czy jakąś ułudą przyszłego?

Jeśli nie będzie mówić o nas historia

czy przestaniemy istnieć?

Nasza śmierć zawsze będzie pożytkiem

dla innych stworzeń.

Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość splatają się

w niekończącym tańcu czasu

radości, smutków, wzlotów i upadków,

nie zadanych pytań,

nie uzyskanych odpowiedzi.

Co to znaczy żyć w zgodzie z sobą,

jeśli się nie znasz...?

Kraków, 24.VIII.2007