Znikąd

Jest słońce, a deszcz

zaciekle smaga ziemie

obija się o liście,

pojąc mych braci w zieleni.

Jest słońce, a chmury

nie radzą sobie z jego mocą.

Gęsta ich zasłona prze ku niemu.

I tylko krople,

jak krople potu ze zmęczenia,

słońce wyciska na spragnioną ziemię.

Jest słońce,

jest deszcz,

są chmury.

Tańczą na nieboskłonie.

Kraków, ul. Rybna, Lato 2007