Nieobecność

Błyszczący tusz schnie i wpływa w papier.
Cisza szumi w małżowinach.
Nieobecność.

Czy rzeczywiście nie wiem,
dlaczego się odsunąłem,
dlaczego się ukryłem?

Przecież będę zawsze,
a nie na chwilę.

Czy to strach przed Polską,
tym co czeka nie czeka?

A może dzieci, tak
ten tryb olewający mnie,
boli,
boli mnie.

Ten ich brak konsekwencji,
a moja niemoc.

Nie jestem nieomylny,
najzwyczajniej bywam w błędzie.

Skąd te reaktywacje po wielu latach?
Pomysły? Kasa? Wizja? Dojrzałość?

Myśli dziwnie skaczą,
luźno połączone.
Czasem wcale.

Chaotycznie?

Dobrze to czy źle?

Nie wiem
Skaczą tak i tyle.

Okehampton, 20.II.2013

Co ważne

Jakiś dzień kolejny,
falami nieobecności obmyty,
wizją powrotu
stąd tam.

Dokąd, skąd?

Z przyszłości w przeszłość,
z tego tu i teraz w tamto.

Z bagażem siebie
w kreacje nowej rzeczywistości.

Z wiedzą o tym co ważne,
a co nie istotne.

Okehampton, 6.II.2013

Koniec świata

Koniec świata nie nadszedł.

Przynajmniej nie dla tych

co nie umarli

i siłą rzeczy

żyją pośród nas

ostatecznie martwych.

Okehampton, 4.II.2013